Οι νέοι πολιτικοί και το διαχρονικό αίτημα της ανανέωσης σήμερα.

Γράφει ο Νίκος Λιολιόπουλος

Διαχρονικό αίτημα για την κοινωνία μας αποτελεί η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού , ιδιαίτερα σε περιόδους έκδηλης απογοήτευσης των πολιτών για το πολιτικό σύστημα, όπως είναι αυτή που ζούμε σήμερα . Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις για άλλη μια φορά αναμένεται αλλαγή στην διακυβέρνηση , αυτή την φορά με τους ρόλους ανεστραμμένους, ΠΑΣΟΚ αντί Ν.Δ.
Οι λόγοι για τους οποίους αναμένεται να προκύψει αυτή η αλλαγή είναι λίγο- πολύ γνωστοί και έχουν αναλυθεί αρκετά.
Η κακή πορεία της κυβέρνησης Καραμανλή σε αρκετούς τομείς , η επιδείνωση της οικονομίας , η αδυναμία παρέμβασης στα κακώς κείμενα της δημόσιας διοίκησης και η εκτενής σκανδαλολογία είναι ορισμένες από τις αιτίες της επικείμενης πτώσης της ΝΔ. Το βασικό κατά τη γνώμη μου άλειμμα της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν η περιορισμένη ανανέωση τόσο σε πολιτικές όσο και σε πρόσωπα. Μετά από πέντε και πλέον κυβερνητικά χρόνια της συντηρητικής παράταξης, ελάχιστα είναι τα νέα πρόσωπα που συναντάει κανείς σε τοπικά ψηφοδέλτια, πολύ λιγότερα από όσα θα περίμενε από ένα κόμμα που εξελέγη με σημαία την ανανέωση.

Υπάρχει όμως έντονο θέμα για συζήτηση. Το τι ακριβώς περιμένουν οι πολίτες σήμερα από μια νέα διακυβέρνηση σε αυτή τη πολύ δύσκολη χρονική περίοδο. Τι είναι αυτό που θα ήθελαν να δουν, από το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, αυτό που δεν είδαν από την Νεα Δημοκρατία στην παρούσα κυβερνητική της θητεία.
Στο επίπεδο των προσδοκιών των ψηφοφόρων θα έλεγε κανείς ότι έχουν αλλάξει πολλά από το 2004 και την προηγούμενη αλλαγή. Η ανησυχία του κόσμου από την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας καθώς και η έκδηλη απογοήτευσή του από την μη εκπλήρωση των προσδοκιών του από τον κ. Καραμανλή, έχει δημιουργήσει ένα πολιτικό σκηνικό στο οποίο κυριαρχεί η δυσπιστία για το πολιτικό σύστημα γενικότερα. Είναι σε θέση το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου να αναστρέψει τα δεδομένα και να οδηγήσει την χώρα σε μια νέα πορεία;
Δύσκολη ή απάντηση στο ερώτημα . Ο πρότερος κυβερνητικός βίος του ΠΑΣΟΚ και η πολυετής παραμονή των λεγόμενων πρωτοκλασάτων στελεχών του σε υπουργεία εντείνουν την επιφυλακτικότητα των πολιτών.

Το ΠΑΣΟΚ ως φορέας αλλαγής(ιστορικά) και ανανέωσης θα πρέπει καταρχήν να ανανεώσει την αντίληψή του για τον τρόπο εξουσίας όπως αυτό διαφαίνεται και από τις προθέσεις του προέδρου του ο οποίος δεν δίστασε να συγκρουστεί σε πολλές περιπτώσεις μέσα στο ίδιο του το κόμμα με τέτοιου είδους συμπεριφορές .
Το αμέσως προσεχές διάστημα θα είναι αποκαλυπτικό για τις προθέσεις του ΠΑΣΟΚ όπως και των άλλων κόμματων όσον αφόρα την ανανέωση, με πρώτο βήμα την στελέχωση του ψηφοδελτίων για τις ευρωεκλογές αλλά κυρίως για τις επικείμενες εθνικές εκλογές. Τι είναι όμως ανανέωση στην ουσία και ποια πρόσωπα είναι αυτά που την ευαγγελίζονται;

Η ανανέωση
Η ανανέωση ως έννοια δεν αφόρα μονό πρόσωπα αλλά και πρακτικές, ιδέες, αντιλήψεις, γενικότερα πολιτικές.
Η είσοδος νέων λαμπερών προσώπων στην πολιτική σκηνή δεν λογίζεται από μόνη της ως ανανέωση. Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα νέων πολιτικών που δεν προσέδωσαν τίποτα νέο στην πολιτική, παρά μόνο συνέχισαν στα ιδία πλαίσια εξουσίας. Δεν έχουμε όμως και πολλά να περιμένουμε από τους παλιούς. Το να ζητάμε από πολιτικούς που έχουν πίσω τους σαράντα και πενήντα χρόνια πολιτικής παρουσίας να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας τους, είναι ανώφελο. Μια παροιμία μας λέει πως είναι δύσκολο να μάθεις καινούρια περπατησιά σε παλιό άλογο. Σε αυτή την κατηγορία θα ενέτασσα και τα παιδιά πολιτικών που ανέλαβαν την κληρονομία της πολιτικής πορείας των πατεράδων τους, στις περιπτώσεις αυτές κατά τις οποίες δεν έχουν κάτι δικό τους να επιδείξουν, οπότε είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία. Εκείνο που πρέπει ως πολίτες να κάνουμε είναι να στηρίζουμε νέους ανθρώπους και – το κυριότερο- να ζητούμε από αυτούς νέες πολιτικές.. Ένας παλιός πολιτικός δεν μπορεί να είναι φορέας ανανέωσης.

Πρέπει επίσης να αξιολογούμε την πολιτική πορεία των υποψήφιων. Όσο νέος και αν είναι κάποιος θα πρέπει να έχει δήξει σημεία γραφής στην έως τώρα σταδιοδρομία του. Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι η είσοδος στην πολιτική ατόμων που στην έως τώρα ζωή τους δεν έχουν τίποτα να παρουσιάσουν και το κυριότερο ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν έμπρακτα για τα προβλήματα του τόπου τους.

Ένα επισης παραδειγμα προς αποφυγήν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να είναι η στήριξη ατόμων που απουσίαζαν χρόνια από την τοπική κοινωνία. Ο υποψήφιος θα πρέπει να είναι δυναμικά παρών στην τοπική κοινωνία, στη ζωή και στα προβλήματα. Δεν μπορεί να αποτελεί φορέα ανανέωσης κάποιος που απουσιάζει .

Τέλος ανανέωση σημαίνει η κατάθεση νέων ιδεών, νέων και τολμηρών προτάσεων, μακριά από τα στενά όρια της κομματικής συντήρησης και του τοπικού στάτους κβο. Θα πρέπει να παρακολουθεί στενά τις παγκόσμιες εξελίξεις στο ιδεολογικό επίπεδο, να ενημερώνεται διαρκώς και να καλλιεργεί, την πολιτική του άποψη Ο απολίτικος πολιτικός δεν μπορεί να αποτελεί φορέα ανανέωσης

Τα προβλήματα ενός τόπου χρειάζονται νέες- τολμηρές προτάσεις για την αντιμετώπιση τους και μαχητικότητα σε πολλά επίπεδα για την επιβολή τους στο κατεστημένο. Ο νέος πολίτικος δεν θα πρέπει να συμβιβάζεται με κατεστημένες νοοτροπίες. Θα πρέπει να επιδιώκει παντού και πάντα την ρήξη με οτιδήποτε παλιό οτιδήποτε αναχρονιστικό Ο δειλός πολίτικός δεν είναι φορέας ανανέωσης

Η ανανέωση του πολίτικου συστήματος έχει να κάνει πρωτίστως με τις δίκες μας επιλογές ως ψηφοφόρων. Η νέα εποχή και οι νέες απαιτήσεις χρειάζονται νέους πολιτικούς- πραγματικούς φορείς αλλαγής μακριά από τα γνωστά και ελάχιστα περιχυμένα πρότυπα των έως και σήμερα πολιτικών στη χωρά μας.
Οι νέοι πολιτικοί είναι εδώ. Πρέπει να τους εκλέξουμε.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονική στις 30-4-09

Νεα ανάρτηση.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

-σε όλη την μπλογκοπαρέα...

-στους ξενυχτισμένους μπλογκερ που δεν μπορούν να ανοίξουν τα μάτια τους,,,

-στους βασανισμένους ξενύχτηδες του facebook...
.
-στους βασανισμένους ξενύχτηδες του twitter...

- στις νοικοκυρές μπλογκερ που ετοιμάζονται για νέα ανάρτηση ανάμεσα σιδέρωμα και μαγείρεμα( προσοχή στο κάψιμο!)...

- στους τεμπέληδες αγρότες μπλόγκερ που δεν πάνε στο χωράφι για να γραφούν αναρτήσεις(ονόματα δεν λέμε!)...

- στους δημοσίους υπάλληλους που απολαμβάνουν το προνόμιο του να σερφάρουν και να πληρώνονται...

-στους ιδιωτικούς υπαλλήλους που τρέμουν μην μπουκαρει τα αφεντικό και τους πιάσει να σερφάρουν...

-στους παντρεμένους που φλερτάρουν παράνομα στο facebook...

-στους μοναχικούς τύπους του ξεγελιούνται στο facebook...

-στους χιλιάδες που ονειρεύονται μια θέση στα ψηφοδέλτια του Πασοκ...

- στους δεκάδες που ονειρεύονται μια θέση στο ψηφοδέλτιο Πασοκ Ημαθίας...

- στους αγωνιστές της εργατικής πρωτομαγιάς που ετοιμάζουν ένα ακόμη αρνί για ψήσιμο ...

- σε όσους χρωστάω...

-Σε όσους με χρεωστάνε ...

-σε όσους δεν πρόλαβαν να βολευτούν με την επανίδρυση...


Και τέλος την καλημέρα μου σε οποίον δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του σε καμιά από τις παραπάνω κατηγορίες( αν υπάρχει κάποιος ας μου γράψει!)

Καλημέρα!!!

Επειδή μολις ξύπνησα(πάλι) και δεν προλαβαίνω να γράψω, αφήνω εναν καλό μου φίλο να σας πει εκ μέρους μου μια καλημέρα( ή καλησπέρα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω) !

Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Μικρογραφία της "ευνομούμενης" κοινωνίας μας.

-->

Γράφει ο Νίκος Λιολιόπουλος

Σκηνή πρώτη.

Τοπικός αγώνας ντέρμπι του περιφερειακού πρωταθλήματος. Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα στα αποδυτήρια των διαιτητών εισέρχονται παράγοντες των ομάδων οπου και ανακοινώνουν στον διαιτητή ότι ο αγώνας είναι «κανονισμένος», ούτος ώστε να μην τιμωρηθεί κάποιος παίκτης. Το αντάλλαγμα για την ήττα της ομάδας, που σημειωτέων έχει και η ιδία ανάγκη της νίκης,είναι η εξασφάλιση δυο νικών στους προσέχεις αγώνες της με αδιάφορες βαθμολογικά αγώνες , με παρέμβαση της « νικήτριας» ομάδας. Ο διαιτητής δέχεται φυσιολογικοτατα το αποτέλεσμα της…συναλλαγής….

Σκηνή δεύτερη.

Αγώνας περιφερειακού (ξανά) πρωταθλήματος. λίγες αγωνίστηκες πριν το τέλος του. Ο σέντερ φορ της τοπικής ομάδας διεκδικεί τον τίτλο του πρώτου σκόρερ ενώ η ομάδα του δεν διεκδικεί κάτι συγκεκριμένο . Η φιλοξενούμε έχει μεγάλη βαθμολογική ανάγκη. Το αιώνιο ελληνικό φαινόμενο βρίσκει την λύση. Θα κερδίσει η φιλοξενούμενη ομάδα με σκορ 4-3 και τα τρία γκολ της γηπεδούχου θα τα βάλει ο σέντερ φορ της! Η διεξαγωγή του αγώνα προκάλεσε θέαμα που θα ζήλευε και ο Μπένυ Χιλ…

Σκηνή τρίτη.

Πρώτη συνεδρίαση για την νέα χρονιά του διοικητικό συμβούλιου ερασιτεχνικής ομάδας όπου αξιολογώντας την οικονομική κατάσταση του συλλόγου και έπειτα από ενδελεχή ανάλυση αποφασίζεται η μη διεκδίκηση του πρωταθλήματος την προσεχή αγωνιστική περίοδο , αντ΄ αυτού η ομάδας θα μαζέψει λεφτά πουλώντας αγώνες με σκοπό την επιδίωξη του ιερού σκοπού την επόμενη χρονιά!

Σκηνή τέταρτη.

Σε χωριό του νομού διεξάγεται έρανος για την συγκέντρωση χρημάτων για την αγορά αγώνα, ούτος ώστε να βγει η ομάδας κατηγορία, Στον έρανο πρωτοστατούν όπως πάντα ο παπάς ( ιερός σκοπός!)ο πρόεδρο του χωριού ο πρόεδρο του συνεταιρισμού, κ.α. Το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν είναι αρκετά για αν φέρουν την πολυπόθητη…άνοδο!

Σκηνή πέμπτη.

Τελευταίες αγωνιστικής και το πρωτάθλημα που σημαίνει άνοδος στην μεγαλύτερη κατηγορία , διεκδικούν πλέον δυο ομάδες. Η πρωτοπόρος με ένα βαθμό διαφορά από την δεύτερη ομάδα, δοκιμάζεται στην δύσκολη έδρα μιας εκ τον πρωτοπορών- πλην όμως αδιάφορης βαθμολογικά ομάδας. . Η δεύτερη ομάδα προσφέρει ένα πολύ σημαντικό χρηματικό ποσό στην αδιάφορη αλλά πολύ δυνατή γηπεδούχο ομάδα να νικήσει την πρωτοπόρο, αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που προσφέρει η πρωτοπόρος να αγοράσει τον αγώνα. Μετά από πολύωρη αξιολόγηση των πρόσφορων προκρίνεται τελικά η λύση του « κάλιο πέντε και στο χέρι» και αποφασίζεται να δώσουν τον αγώνα παίρνονταν τα λιγότερα που αντιστοιχούν στη ήττα, δεδομένου ότι για να κερδίσουν και να πάρουν τα περισσότερα θα χρειαστεί προσπάθεια και κάποιο ρίσκο, ενώ παράλληλα φοβούνται πως ακόμη και να διεκδικήσουν την νίκη κάποιου βασικοί παίχτες θα τα πάρουν στα κρυφά από τους πρωτοπόρους και θα έχουν μειωμένη απόδοση.

Οι παραπάνω σκηνές είναι λίγες μόνο απο τις αμέτρητες σκηνές κάλους που μπορώ να φέρω στη μνήμη μου, παρακολουθώντας και συμμετέχοντας ενεργά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του τόπου μου . Καταστάσεις λίγο πολύ γνωστέ σε όλους όσους έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί, είτε ως αθλούμενοι, είτε ως παράγοντες, είτε ως απλοί φίλαθλοι.

Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι καινούρια στο χώρο, θα έλεγε κάνεις ότι είναι τόσο παλιά όσο το ίδιο το ποδόσφαιρο στη χωρά μας.

Γίνεται συχνά λόγος για την σήψη που υπάρχει στην κοινωνία μας. Η έντονη σκανδαλολογία των ήμερων μας και η σχεδόν ολοκληρωτική θεώρηση του πολιτικού μας συστήματος αλλά και της κοινωνίας μας γενικότερα, ως κοινωνίας όπου «όλοι τα παίρνουν κανονικά» όπως λέει και το τραγούδι, θα αποτελούσε αντικείμενο μελέτης για κάποιον που λίγη γνώση έχει από τα τεκταινόμενα στην ελληνική κοινωνία.

Το τι γίνεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι λίγο πολύ γνωστό και αναμενόμενο , αφού πρόκειται για εταιρίες που ελκύουν τα φωτά της δημοσιότητας… Το παράδειγμα όμως του ερασιτεχνικού ποδόσφαιρου που είναι χαρακτηριστικό του εθισμού της ελληνικής κοινωνίας στην συναλλαγή, δεν έχει τύχει της ίδιας δημοσιότητας

Το να αναζητεί κάνεις περισσότερα σκάνδαλα σε μια εποχή που είναι γεμάτη από τέτοια, φαντάζει περιττό . Ρίχνοντας όμως μια μάτια στην λειτουργία του ερασιτεχνικού ποδόσφαιρου θα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για το πόσο η συναλλαγή γίνεται μέρος της ζωής μας και τον τρόπο που από μικρά παιδιά ωθούμαστε στην νομιμοποίηση της.

Ζήτημα ηθικό και βαθύτατα κοινωνικό, η ώθηση νέων ατόμων στην λογική του «τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται», στην λογική του «βλέπε αλλά μην μιλάς», αποτελεί τα θεμέλια του συστήματος ευνοιοκρατίας η οποία στη χωρά μας έχει ως έκφραση της την οικογενειοκρατία με άπειρα παραδείγματα, ή ην διαιώνιση της παρουσίας των ίδιων προσώπων σε αιρετές θέσεις εξουσίας ,όπως παρατηρείται συχνά.

Η ηθική πλευρά του ζητήματος είναι προφανής και έχει να κάνει με την υιοθέτηση πρακτικών και συμπεριφορών που δεν συνάδουν σε καμία περίπτωση με την έννοια της τίμιας ή ευνομούμενης κοινωνίας. Η κοινωνική διάσταση του όμως έχει να κάνει κυρίως με την με την ευκολότερη αποδοχή των ατόμων του κοινωνικού στάτους κβο της , και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα παιδείας.

Δεδομένου ότι η ενασχόληση με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα σε νεαρή ηλικία είναι ότι καλύτερο για ένα παιδί , θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην πάταξη των φαινομένων αυτών.

Τα παιδιά πρέπει να ωθούνται στην άθληση μέσα όμως σε ένα καθαρό περιβάλλον υγιούς άμιλλας και γιατί όχι και ανταγωνισμού. Ο βασιλιάς των αθλημάτων το ποδόσφαιρο, θα μπορούσε να είναι μια άριστη επιλογή για την αθλητική ενασχόληση του άτομου αφού πέραν της εκγύμνασης παρέχει και τη ευχαρίστηση της συμμετοχής σε ένα παιχνίδι που κατά πόλους είναι το ομορφότερο του κόσμου.

Προτάσεις.

Το να παταχτούν μια και έξω τα φαινόμενα αυτά είναι πολύ δύσκολο και θα χρειαστεί μεγάλος αγώνας για οποίον θελήσει κάποτε να αλλάξει κάποια πράγματα, αφού το ζήτημα περάν από περιπλοκότητα του, αγγίζει και άλλες πτυχές στης κοινωνίας όπως είναι το πολιτικό μας σύστημα. Μπορούν όμως να γίνουν πολλά πράγμα.

Παρακάτω παρουσιάζω μερικές προτάσεις που μπορούν να βοηθήσουν δραστικά προς την βελτίωση της κατάστασης:

· Θα πρέπει να ενθαρρύνονται περιπτώσεις καταγγελίας αυτών των συμβάντων. Ο τύπος να μην αποσιωπεί, η αστυνομία να μην καλύπτει και ο πολίτικος κόσμος να μην ενθαρρύνει τέτοιες συμπεριφορές. Οι ίδιοι οι φίλαθλοι θα πρέπει να αντιδρούν σε τέτοια φαινόμενα και να πάψουν να τα αποδέχονται ως λίγο πολύ φυσιολογικά

· Αλλαγή της δομής του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Προτείνω την διάλυση των αμαρτωλών στις περισσότερες περιπτώσεις ενώσεων . Καταγγελίες για τον τρόπο λειτουργίας τους αλλά και τον εξαιρετικά αδιαφανή τρόπο μοιρασιάς των κονδυλίων υπάρχουν σχεδόν σε κάθε νόμο. Ο τρόπος εκλογής των διοικήσεων μέσω σωματείων σφραγίδων αλλά και πολλών άλλων μορφών μεθοδεύσεων όπως π.χ. η προκήρυξη εκλογών και η διεξαγωγή τους σε τρεις ήμερες(!) μαρτυράει την σήψη που επικρατεί.

Οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

· Εφαρμογή του συστήματος των play off. Η διεξαγωγή των πρωταθλημάτων με αυτό το σύστημα περιορίζει σημαντικά τον αριθμό των αδιάφορων βαθμολογικά ομάδων και αυτομάτως και τω ν φαινομένων εξαγοράς αποτελεσμάτων

· Και τέλος, το σπουδαιότερο κατά τη γνώμη μου είναι η ενίσχυση του σχολικού αθλητισμού. Το πρότυπο των πρωτοπορών στον αθλητισμό Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μπορεί κάλλιστα να εφαρμοστεί και στη χωρά μας. Ως γνωστόν στην Αμερική οι μαθητές λαμβάνουν μέρος μονό σε καλά οργανωμένα τοπικά σχολικά πρωταθλήματα που έλκουν το ενδιαφέρον ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Δεν αναγκάζονται να συνυπάρχουν με μεγαλύτερους σε ηλικία αθλητές, ενώ τα κίνητρα για διάκριση είναι παρά πολλά, όχι μονό για όσους ονειρεύονται να συνεχίσουν επαγγελματικά τον αθλητισμοί αλλά για όλους τους μαθητές γενικότερα. Η συμμέτοχη ενός πολίτη στη σχολική ομάδα και η διάκριση μέσω αυτής θα πρέπει να αποτελεί ένα μεγάλο τίτλο τιμής για τον ίδιο, που τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή, όποιο επάγγελμα και να ακολουθήσει.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονική στις 23-4-09

Δεν μ αρέσει ...

Μου αρέσει πολύ η στήλη του Βήματος όπου οι συντάκτες γράφουν τι τους αρέσει και τι όχι. Αντιγράφοντας τους, σήμερα θα γράψω και εγώ κάποια που μ’ αρέσουν και που δεν μ΄ αρέσουν.

Σήμερα γράφω το « δεν μ αρέσει».

Δεν μ΄ αρέσει ...

• Που όλο και περισσότεροι μου λένε πως για να γίνεις δήμαρχος Μελικης πρέπει να έχεις μαζί σου τους εργολάβους…

• Που θα γίνει εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών σε μια τόσο όμορφη περιοχή στον Αλιάκμονα…

• Που το χωριό μου δείχνει όλο και περισσότερο σημάδια εγκαταλείψης , με διαλυμένους δρόμους, και ακαταστασία…

• Που στην Ελλάς του 2009 δεν μπορούν να συναθροίζονται πιστοί άλλων θρησκευτικών δογμάτων….

• Που κυβερνά ακόμη ο Καραμανλής….

• Που οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την γεωργία είναι εκτός τόπου κι χρόνου…

• Που μια πανέξυπνη κίνηση της κυβέρνησης αποκάλυψε πως η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπάλληλων παίρνει πάνω από 1800 ευρώ τον μήνα όταν στον ιδιωτικό τομέα δεν παίρνουν ούτε 1000...

• Που εκδίδονται τοπικές εφημερίδες χωρίς δημοσιογράφους και επιδοτούνται από το κράτος…..

• Που είναι πάρα πολλοί αυτοί που βλέπουν τα δελτία των 8...

• Που λίγοι βλέπουν τις ειδήσεις του Σκαί…

• Που ο πολύ κάλος νόμος Ρουσοπουλου για τον τύπο δεν εφαρμόζεται....

• Που ο Ολυμπιακός για άλλη μια φορά ξεφτίλισε κάθε έννοια αξιοπρεπείας στο ελληνικό ποδόσφαιρο....

. Που η ομαδα του χωριου μου δεν αγορασε ολους τους αγωνες (οπως κανουν όλοι) και ετσι δεν κατάφερε να ανέβει στην επόμενη κατηγορια ...

• Που είναι μέσα Απρίλιου και δεν έχω πληρωθεί ακόμη τις επιδοτήσεις από τα τεύτλα....

• Που όσων προϊόντων οι τιμές ανέβηκαν λόγω πετρελαίου δεν έπεσαν όταν αυτό έπεσε(πχ λιπάσματα)…

• Που μεγάλη πέμπτη το βραδύ η μουσική στο Σκανταλ στη Μελίκη ήταν χορευτική και στη διαπασών ( κάποτε ακούγαμε κλασική μουσική τέτοιες μέρες....

• Που κάθομαι μεγάλη παρασκευή και γράφω στο μπλοκ μου!

Στο επόμενο τεύχος το « μ ΄αρέσει» …

Καλή ανάσταση!

Κάτω τα χέρια από τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.

Όλοι λίγο πολύ θυμόμαστε με νοσταλγία τα μαθητικά μας χρόνια. Ένα δημοσίευμα όμως στην εφημερίδα με έκανε και μένα να θυμηθώ τότε που τέλειωνα το λύκειο, το 1991.

Το μακρινό 91΄ λοιπόν όλα τα παιδιά του λυκείου πηγαίναμε φροντιστήριο. Δεν υπήρχε μαθητής που να μην πηγαίνει κάθε απόγευμα φροντιστήριο, είτε ήταν αδύναμος και απλά ήθελε να περάσει την τάξη, είτε είχε σκοπό να περάσει στο πανεπιστήμιο. Κάθε απόγευμα για πολλές ώρες όλοι μας σοβαροί παρακολουθούσαμε προσεκτικά τα μαθήματα των νεαρών καθηγητών στο φροντιστήριο. Κάνεις δεν σκεφτοταν να την κοπανίσει, κάνεις να κάνει χαβαλέ. Εκεί πληρώναμε. Μας κούραζαν είναι αλήθεια οι πολλές ώρες του φροντιστηρίου, αλλά νέοι ήμασταν τότε, αντέχαμε . Εξάλλου υπήρχε και το σχολειό (το δημόσιο δωρεάν σχολείο) όπου περνούσαμε υπέροχα τα πρωινά μας. Θυμάμαι πόσο όμορφα ήταν τα πρωινά μας εκεί στο δημόσιο λύκειο.

Ο καθηγητής των μαθηματικών ήταν πραγματικό ταλέντο στα ανέκδοτα. Ακόμη θυμάμαι με νοσταλγία το τι γέλιο έπεφτε στην τάξη. Που και που μας έκανε και καμία άσκηση από αυτές που μας έβαζαν στο φροντιστήριο.

Η φιλόλογος που μας έκανε ιστορία διάβαζε μερικές σελίδες του ενός και μοναδικού βιβλίου όπως ακριβώς ήταν γραμμένες και μετά … χάρες και πανηγύρια στην τάξη.

Ο καθηγητής της φιλοσοφίας αλλά και των άλλων φιλολογικών, άνοιγε πάντοτε ενδιαφέρουσες συζητήσεις πάντως περιεχομένου και θέματος από ποδόσφαιρο, έως πολιτική ( ήταν και πολίτικος ο ίδιος, αργότερα λίγο έλειψε να γίνει υφυπουργός,…παιδείας σύμφωνα με δημοσιεύματα). Πέντε λεπτά όμως πριν χτυπήσει το κουδούνι μας υποδείκνυε ποιες σελίδες από το βιβλίο να διαβάσουμε παρακάτω «από σελ τάδε έως…τάδε»

Για ξένες γλώσσες ούτε λόγος, όλοι πληρώναμε ιδιωτικά φροντιστήρια και πόλλοι ειχανλ ηδη παρει πτυχίο. Το ήξερε αυτό ο φουκαράς ο καθηγητής αλλα τι να κάνει; Έκανε μάθημα και το άκουγε μόνο αυτός!

Υπήρχαν βέβαια και δύσκολοι καθηγητές , αυτοί που έκαναν μάθημα όλη την ώρα, αφόρητη πραγματικά κατάσταση.

- «Μα κύριε τι μας λέτε τώρα; τα έχουμε κάνει πριν ένα μηνά στο φροντιστήριο αυτά.» λέγαμε αλλά μάταια. Ευσυνείδητοι αυτοί ήθελαν να δικαιολογήσουν τον μισθό τους. Μαρτύριο, η ώρα σε αυτά τα μαθήματα-δεν περνούσε με τίποτα. Οι καλοί και συνετοί μαθητές όμως δεν άφηναν να πάει χαμένη η παρουσία τους στην τάξη. Διάβαζαν το παρακάτω μάθημα για αν είναι έτοιμοι για το αυριανό φροντιστήριο. Για ολους εμάς όμως τους εντελώς αδιάφορους η ώρα δε περνούσε με τίποτα. Ευτυχώς που η διδακτική ώρα διαρκούσε 45 λεπτά από τα οποία μέσο όρο 15 λεπτά χρειαζόταν οι καθηγητές ανεβούν τα σκαλιά και να μπουν στην τάξη από την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι!

Στην αίθουσα των εργαστηριών του σχολείου ( άδεια εννοείται) είχαν πρόσφατα βάλει ένα τραπέζι πινγκ-πονγκ όπου δίναμε ομηρικές μάχες και μεταξύ μας αλλά και με τους καθηγητές.

Σκληρή όμως η μαθητική ζωή, σχολειό-διάβασμα-φροντιστήριο, σωστό μαρτύριο.

Ευτυχώς όμως είχαμε και καταλήψεις. Περίπου ένα μηνά κάθε χρονιά δεν κάναμε μάθημα αφού διεκδικούσαμε «θεσμικά « αιτήματα» . Δεν ήξερε σχεδόν κάνεις μας ποια ήταν τα αιτήματα όμως δεν μας ένοιαζε, εμείς καλά περνούσαμε . Ξεκουραζόμασταν κιόλας γιατί το απόγευμα είχαμε φροντιστήρια.

Γιατί όλα τα παιδιά πήγαιναν φροντιστήριο. Ακόμη και όσοι δεν ήθελαν να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Και όσο για τους γονείς… ποιός νοιαζόταν πως τα έβγαζαν πέρα; Ακόμη και οι πολύ φτωχοί δούλευαν ολημερίς και ολονυχτίς για να μπορούν να στέλνουν τα παιδια τους στα φροντιστήρια.

Περασαν πολλά χρόνια από το μακρινό 91΄. Άλλαξαν πολλά, η κοινωνία προόδευε, ενώ η τεχνολογία και το ιντερνέτ δημιούργησαν νέα δεδομένα στην μάθηση . Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι πια έτσι. Σύντομα μάλιστα οι δαπάνες για την παιδεία θα ανέλθουν στο 5% του ΑΕΠ και έτσι θα λυθούν και οσα προβλήματα τυχών υπάρχουν ακόμη. Το 2009 απέχει πολύ από την δική σχολική εποχή…

Διαβάζω στην εφημερίδα τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποίησε η ΓΣΕΕ για το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απο το 2005 μέχρι και το 2008, όπως τα παρουσιασε ο διευθυντής του κέντρου ανάπτυξης εκπαιδευτικής πολίτικης της ΓΣΕΕ, καθηγητής Ν. Μουζέλης.. Σύμφωνα με την ερευνά, κατά μέσο όρο, μια ελληνική οικογένεια δαπανά περίπου 7.250 ευρώ για δύο χρόνια προετοιμασίας των υποψηφίων για εισαγωγή στα Πανεπιστήμια. Γενικότερα οι ελληνικές οικογένειες δαπανούν περίπου 449,17 εκατ. ευρώ για τα φροντιστήρια των παιδιών, που προετοιμάζονται για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Το τραγικότερο όμως κατά την γνώμη μου είναι το στοιχειό που παρουσιάζει ότι πρώτη σε ποσοστά εισακτέων στα πανεπιστήμια είναι η Αθήνα και συγκεκριμένα τα βόρεια της προάστια. όπου η οικονομική άνεση των γονέων τους επιτρέπει να πληρώνουν τα καλύτερα φροντιστήρια.

Αμέτρητα είναι όσα έχουν ειπωθεί και όσα έχουν γραφτεί για την κατάσταση στην παιδεία μας. Μετά από 25 αναθεωρήσεις και …ισαρίθμους υπουργούς αλλά τόσα εθνικά συμβούλια δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πάρα πολλά από τότε που εγώ πήγαινα σχολείο.

Αυτήν την περίοδο μάλιστα, διεξάγεται ο περιβόητος εθνικός διάλογος για την παιδεία. Σίγουρα θα γίνουν κάποιες αλλαγές , και κάποιες από τις πολλές προτάσεις που θα κατατεθούν θα δοκιμαστούν στην πράξη, χωρίς να είναι βέβαιο ότι μπορεί να περιμένει κανείς μεγάλες αλλαγές. Ένα είναι βέβαιο.

Πως τίποτα και κανείς ποτέ δεν θα πειράξει την δημόσια δωρεάν παιδεία της χωράς μας…

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονική στις 9-4-09

Επι-στροφή στην γεωργία.

Γράφει ο Νίκος Λιολιόπουλος.

Τι άλλο από έκπληξη μπορεί να προκαλέσει στους όχι και τόσο εξοικειωμένους με τα της οικονομικής επιστήμης, η ανάγνωση των στοιχείων που παρουσιάζονται στην έρευνα της στατιστικής υπηρεσίας για την τριετία 2005-2007 που είδε πρόσφατα το φώς της δημοσιότητας.
Τρία είναι τα εντυπωσιακά σημεία , όπως αυτά προκύπτουν από τα στοιχεία της έρευνας.
Πρώτον, το 63% του ελληνικού ακαθάριστου προϊόντος παράγεται πλέον από τον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών.
Δεύτερον, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα παρουσιάζεται διπλάσιο στην Αττική σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Ενώ σχετικά ανεβασμένο παρουσιάζεται και στον Νομό Θεσσαλονίκης.
Τρίτον, παρά το γεγονός ότι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν σημείωσε αύξηση την τριετία της τάξεως του 6,6 % σε γενικό επίπεδο , μειώθηκε 0,2 όσον αφορά τον πρωτογενή τομέα, (πχ γεωργία )

Μπορεί να στοιχειά αυτά να είναι λίγο πολύ αναμενόμενα αν λάβει κανείς ως δεδομένο την στρεβλή διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με την έντονη αστικοποίηση και την αντίστοιχη ερήμωση της ελληνικής επαρχίας , έρχονται όμως σε πλήρη αναντιστοιχία με τον μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα-κυρίως την γεωργία-στην χώρα μας.
Η πρόσφατη οικονομική κρίση της συνέπειες τις οποίας τώρα αρχίζει να βιώνει για τα καλά η χώρα, αλλά και ο γενικότερος προβληματισμός που επικρατεί για το κατά πόσον θα μπορέσει γρήγορα να ορθοποδήσει, θα οδηγήσουν στην αναθεώρηση κάποιων δεδομένων όσον αφορά την οικονομία της χώρας αλλά και την εξεύρεση μέσο-μακροπρόθεσμων λύσεων εξόδου από την κρίση.
Προς πoια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε.
Δεδομένου ότι ο τομέας των υπηρεσιών καλύπτει ήδη ένα μεγάλο ποσοστό της οικονομικής δραστηριότητας της χωράς, ποσοστό αντίστοιχο με αυτό πολύ πλουσιότερων χωρών, αλλά και μεγάλη δυσκολία που υπάρχει για την ανάπτυξη της βιομηχανίας λόγω της παγκοσμιοποίησης και της στροφής της βιομηχανικής παραγωγής σε αναπτυσσόμενες χώρες όπου τα ημερομίσθια είναι ακόμη πολύ χαμηλά, προκύπτει η ανάγκη για περαιτέρω ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα.
Αν λάβει κανείς υπόψη την ύπαρξη άλλων δομικών υστερήσεων της ελληνικής κοινωνίας όπως ο γιγαντιαίος και αντί παραγωγικός δημόσιος τομέας, η γραφειοκρατία αλλά και η έλλειψη ελευθερίας όσον αφορά και η τον ανταγωνισμό, θα προβεί στο συμπέρασμα ότι είναι ιδιαίτερη δύσκολη-αν όχι αδύνατη-η ανάπτυξη πρωτογενών παραγωγικών δραστηριοτήτων, πλην της γεωργίας της κτηνοτροφίας και παρεμφερών δραστηριοτήτων.
Αναγκαία λοιπόν κρίνεται η αύξηση του ποσοστού του εθνικού προϊόντος που αντιστοιχεί στη γεωργία, ούτος ώστε να αποκτήσει η χώρα πλεονεκτήματα που θα μπορέσουν να την οδηγήσουν στην αποφυγή της κρίσης.
Η Ελλάδα εναντία σε αυτό που κατά κόρον πιστεύεται αλλά και εναντία στην κρατούσα τις τελευταίες δεκαετίες ιδεολογία περί ανάπτυξης ,μπορεί να στηρίζει πολλά στον αγροτικό τομέα
Η αδυναμία να αναπτυχτούν συνθήκες βιομηχανικής παραγωγής, σε συνδυασμό με μια σειρά πλεονεκτήματα όπως η εύφορη γη, το κλίμα η γεωγραφική θέση, αλλά και η ύπαρξη κάποιων υποδομών κυρίως στον τομέα μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, οδηγούν στο συμπέρασμα πως η χώρα μας μπορεί να στηρίζει πολλά στον γεωργικό τομέα.
Επιπροσθέτως όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος η συζήτηση παγκοσμίως για οικολογικά προϊόντα λόγω και της μολυσματικής επιβάρυνσης του πλανήτη αλλά και η συνακόλουθη αύξηση της ζήτησης παγκοσμίως σε προϊόντα όσο τον δυνατόν λιγότερο επιβαρημένα με χημικές ουσίες αλλά και βιολογικών, χωρίς καθόλου χημικά, τα οποία μπορεί να παράγει ευκολότερα η χώρα μας σε σχέση με άλλες ανταγωνιστικές χώρες κυρίως λόγω του κλίματος αλλά και του μεγάλου ποσοστού αγροτικού πληθυσμού .
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω κρίνεται αναγκαία η στροφή προς μια σύγχρονη- φιλική προς το περιβάλλον γεωργία, η οποία στο σύγχρονο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ατμομηχανή της ανάπτυξης, μαζί με τον τομέα του τουρισμού όπου επίσης υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης.

Σε επόμενη άρθρο θα παρουσιάσω προτάσεις και ιδέες για την εκ βάθρων αναδιάρθρωση του αγροτικού τομέα προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης των ευκαιριών που παρουσιάζονται κυρίως το επίπεδο της ευρωπαϊκής αγοράς.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερία Μακεδονική της 2-4-09