Για τη Νατέλα.

Σήμερα διάβασα για πρώτη φορά ανάρτηση στο blog αυτής της τραγικής μάνας, αυτής της τόσο σπουδαίας γυναίκας.

http://natela-veria-gr.blogspot.com

Παρακαλώ όσους φίλους διαβάσουν αυτή την ανάρτηση να αφιερώσουν λίγο χρόνο και να αφήσουν ένα σχόλιο στη blog της. Μια λέξη μόνο , μια λέξη- χτύπημα στην πλάτη, μια λέξη-χάδι για αυτή τη ηρωίδα των καιρών μας.
Θα σας το ζητούσα ακόμη και αν ήταν να μην ξαναγράψετε σχόλιο στο δικό μου blog...
Οι παρακάτω λέξεις αποτελούν το δικό μου σχόλιο στην ανάρτηση:

Νατέλα,

Η δύναμη σου να ανταπεξέλθεις στο μαρτύριο που τραβάς με αξιοθαύμαστη
αξιοπρέπεια , είναι πηγή έμπνευσης για όλους μας.

Δεν έχω λόγια να σου πω.

Μόνο πως ντρέπομαι σαν Έλληνας πολίτης και θλίβομαι σαν άνθρωπος.
Γιατί επί τρία ολόκληρα χρόνια δεν βρέθηκε ούτε μια απάντηση στα αμέτρητα γιατί που σε βασανίζουν-που βασανίζουν όλους μας.

Ντρέπομαι που δεν έμαθες ποτέ τι απέγινε ο γιός σου.

Ντρέπομαι που σε αυτή την κοινωνία μπορούμε ακόμη να κρυβόμαστε.

Ντρέπομαι για όλα αυτά που πέρασες όλο αυτό τον καιρό.

Ντρέπομαι για την αδυναμία των αρχών να ρίξουν φως στην υπόθεση

Ντρέπομαι για τη βρωμιά που επικρατεί στα Ελληνικά ΜΜΕ

Περισσότερο όμως ντρέπομαι για την κοινωνία στην οποία έζησε το παιδί σου

Νατέλα,

Σαν Έλληνας και συντοπίτης ένοιωσα την ανάγκη να σου πω ένα
Συγνώμη.

Είναι το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για τον Αλέξανδρο.



Υ.Γ.
Ψάχνοντας στο google να βρω φωτογραφία της Νατέλας , έπεσα σε αυτό το εκπληκτικό κείμενο:

Ποός ξέρει την Νατέλα Μεσχισβίλι;

Είναι γυναίκα, είναι ξανθιά, είναι ρωσίδα μετανάστης στην Ελλάδα, είναι δασκάλα μουσικής, διαζευγμένη και ξαναπαντρεμένη.

Μέχρι πριν λίγες βδομάδες η Νατέλα Μεσχισβίλι ήταν όλο κι όλο ακόμα ένα στερεότυπο, από αυτά που κουβαλούμε στο κεφάλι μας για να διαβάζουμε… να ισοπεδώνουμε τους δίπλα μας. Βλέπετε, προτού καν σκεφτούμε και βέβαια προτού γνωρίσουμε τον δίπλα μας, τον ταξινομούμε σε συρτάρακια που φυλάμε τις παραστάσεις μας για όλους που γνωρίσαμε αλλά και που δεν γνωρίσαμε. Τα στερεότυπα μας ευκολύνουν, μας βολεύουν. Τα στερεότυπα μας τυφλώνουν!

"Είναι ρωσίδα". Είναι επαρκής αφορισμός και αποκλεισμός μιας ολόκληρης προσωπικότητας. Το επιμέρους επισκιάζει το όλο. Η μυωπική εστίαση μας στη εθνικότητα, το φύλο, το χρώμα, την τάξη, την εμφάνιση, την συμπεριφορά και άλλες μικρές, μικρές ψηφίδες μας εμποδίζει να δούμε τον δίπλα μας σαν ένα πλήρη, μοναδικό και πολυσύνθετο άνθρωπο. Ένας χαρακτηρισμός και το χαρακτηριστικό, εγκληματικά φαντάζει σαν αντικειμενικός, συνολικός χαρακτήρας...

Κάντε κλίκ στο απόσπασμα για να το διαβάσετε ολόκληρο.

.