Δίλημμα.

Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ ένα σκληρό δίλημμα που αντιμετωπίζω τις τελευταίες μέρες , σχετικά με την συμμετοχή μου η όχι στις αγροτικές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες σχεδόν σε όλη την επικράτεια.

Από τη μία είμαι πάγια αντίθετος στο κλείσιμο των δρόμων και γενικότερα την ταλαιπωρία των πολιτών από συμπολίτες τους .
Από την άλλη όμως είναι μεγάλη η αγανάκτηση μου για την πολιτική της κυβέρνησης και η απελπισία μου από την οικονομική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.

Το ξέρω πως είναι άδικο και σαφέστατα αντιδημοκρατικό για τους πολίτες να αδυνατούν να μεταβούν στον προορισμό τους, για τον οδηγό της νταλίκας να μένει μέρες εγκλωβισμένος στο οδικό δίκτυο στερούμενος την οικογένεια του. Είναι αδιανόητο να κωλύονται οι συγκοινωνίες με οποιονδήποτε τρόπο.

Όμως.

Ο αγροτικός κόσμος έχει περιέλθει σε πλήρη απόγνωση.
Δεν θα παρουσιάσω εδώ τα αιτήματα ων συναδέλφων λίγο πολύ τα έχει η κοινή γνώμη πληροφορηθεί από τα μέσα ενημέρωσης θα παρουσιάσω εδώ το πρόβλημα όπως το ζω εγώ.

Είμαι αποκλειστικά αγρότης και καλλιεργώ κυρίως τεύτλα, βαμβάκι, δημητριακά βιομηχανική ντομάτα κ.α.

Την χρονιά που μας πέρασε είδα τις τιμές προϊόντων που καλλιεργώ όπως βαμβάκι και καλαμπόκι να πέφτουν περισσότερο από 50% . Η πτώση αυτή της τιμής δεν είναι αποτέλεσμα διεθνούς πτώσης των τιμών των προϊόντων,( η διεθνής πτώση είναι της τάξεως του 15-20%) , είναι αποτέλεσμα των ευλογούμενων από την κυβέρνηση καρτέλ εμπόρων που αποφάσισαν καταπατώντας κάθε έννοια ανταγωνισμού και ελευθερίας της αγοράς να «συνεννοηθούν» αγοράζοντας τα προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές. Η απουσία ελέγχων από την επιτροπή ανταγωνισμού ήταν προκλητικά εμφανέστατη. Οι αγρότες ξέρουν που οφείλεται η απουσία της κυβέρνησης και πολλοί μάλιστα λένε πως είναι το αντάλλαγμα της υποστήριξης του κλάδου προς το κυβερνών κόμμα.
Οι τιμές στις άλλες καλλιέργειες μου δεν μειωθήκαν φέτος, μειώθηκαν όμως κατά πολύ τις προηγούμενες χρονιές εξαιτίας της ανεπαρκούς αν όχι εγκληματικής αγροτικής πολιτικής.

Αυτή βέβαια είναι η μια όψη του νομίσματος.

Η άλλη όψη είναι η άνοδος του κόστους παραγωγής των προϊόντων. Οι τιμές των λιπασμάτων και των γεωργικών φαρμάκων αυξήθηκαν κατακόρυφα με πρόσχημα την άνοδο των τιμών του πετρελαίου. Και φυσικά δεν έπεσαν καθόλου τώρα που η τιμή του πετρελαίου υποχώρησε σημαντικά.
Επιπλέον ληστεία σε βάρος μας διέπραξε η Κυβέρνηση αλλάζοντας το καθεστώς χορήγησης αγροτικού πετρελαίου και την αντικατάσταση του από ένα αντιστάθμισμα-ντροπή για την κυβέρνηση και για εμάς.
Επιπλέον οικονομική ζημία υπέστημεν ένα σημαντικό ποσοστό αγροτών, με την αναίτια και ανεξήγητη παρακράτηση (καμία απάντηση στις επανειλημμένες ενστάσεις ) μέρους των δικαιωμάτων μας και η μη καταβολή τους.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη όπως η μείωση της επιστροφής του ΦΠΑ, ο περιορισμός της δανειοδότησης μας από την ΑΤΕ, η καθυστέρηση των προγραμμάτων βελτίωσης, σε συνδυασμό με τις ολοένα και μειωμένες στρεμματικές αποδόσεις των καλλιεργειών μας , έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο το σύνολο του αγροτικού κόσμου.
Το πλέον τραγικό όλων είναι πως με την πολιτική της κυβέρνησης αλλά και της Αγροτικής τράπεζας , οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καταφύγει στην έσχατη λύση του δανεισμού από ιδιωτικές τράπεζες τα ληστρικά επιτόκια των οποίων είναι γνωστά στο πανελλήνιο.


Παρά την αντίθεση μου με τις συγκεκριμένες μορφές κινητοποιήσεων και την μη εμπιστοσύνη μου στους απανταχού «Κοκκινούληδες και Πατάκηδες» που αντικατέστησαν αυτοβούλως τους ούτως η άλλως θλιβερούς διεφθαρμένους και παντελώς ανύπαρκτους συνδικαλιστές εκπροσώπους μας,(ΠΑΣΕΓΕΣ , ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, κλπ). είναι τέτοια η απελπισία μου που άλλη επιλογή φοβάμαι πως δεν έχω από το να παρατάξω και εγώ το τρακτέρ μου στα μπλόκα.