Άλλος για τον μισθό!

Μια από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της νέας Δημοκρατίας αμέσως με την ανάληψη της εξουσίας, ήταν η αναθεώρηση του κώδικα Δήμων και κοινοτήτων, με βασική τροποποίηση τον διπλασιασμό του αριθμού τον αντιδημάρχων.

Εμφανέστατη η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης κίνησης. Η δεξιά έχοντας ήδη από καιρό στα χέρια της την πλειοψηφία των δήμων της χώρας , επεδίωκε με την ανάληψη και της κεντρικής πλέον διακυβέρνησης να προσδώσει μια ψευδαίσθηση έστω αποκατάστασης αλλά και εξουσίας σε ένα μεγάλο αριθμό στελεχών της. Όχι μόνο εξουσίας θα μπορούσε κάνεις να ισχυριστεί αλλά και ένα είδος οικονομικής βοήθειας, μέσω αμέτρητων μισθοδοσιών και ημεραργιών .

Και βέβαια ι οι απανταχού Δήμαρχοι έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν, διορίζοντας διπλάσιους πλέον Αντιδημάρχους. Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία-αν όχι όλοι- αδιαφόρησε για την οικονομική επιβάρυνση που αυτό συνεπαγόταν για τους δήμους τους. Και όχι μόνο οι προσκείμενοι στο χώρο του κυβερνώντος κόμματος αλλά όλοι!
Αν αναζητούσε κανείς ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να αποδώσει την νοοτροπία που επικρατεί στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν θα μπορούσε φέρει καλύτερο από αυτό του δήμου μου, του Δήμου Μελίκης.

Με την έναρξη της τρίτης θητείας της παρούσας Δημοτικής αρχής έχουμε ήδη το τρίτο ζευγάρι Αντιδημάρχων. Έξι λοιπόν μέχρι στιγμής οι αντιδήμαρχοι και φαντάζομαι άλλοι δυο ως το τέλος της τετραετίας. Από τους δέκα συμβούλους της πλειοψηφίας οι οχτώ θα έχουν χρηματίσει( και κυριολεκτικά ) αντιδήμαρχοι. Οι άλλοι δυο φαντάζομαι θα μοιραστούν την μισθοδοσία του προέδρου του Δημοτικού συμβουλίου! Ένας μισθός για όλους!




Η χρόνια καλλιεργούμενη νοοτροπία της απομύζησης του δημοσίου σε όποια μορφή, του προσωπικού βολέματος αλλά και της κονόμας, παρουσιάζεται εδώ στην πιο αισχρή της μορφή.

Όπως το κράτος γίνεται λάφυρο στα χέρια των εκάστοτε κυβερνώντων, έτσι και οι απανταχού δήμοι γίνονται λάφυρο στα χέρια της εκάστοτε επικρατούσας παράταξης.

Τι και αν τα οικονομικά των δήμων είναι σε τραγική κατάσταση και αν η ποιότητα των υπηρεσιών αντί να αναβαθμίζεται υποβαθμίζεται συνεχώς; Τι και αν οι καταγγελίες κακοδιοίκησης ( βλ. πρωτιά των δήμων σε καταγγελίες προς τον συνήγορο του πολίτη) πληθαίνουν…; Πρώτη έννοια οι μισθοί των διοικούντων.

Την ώρα που οι προνομιακές δομές των Δήμων κρέμονται από μια κλωστή στην κυριολεξία, την ώρα που το επικείμενο κλείσιμο χιλιάδων Δημοτικών επιχειρήσεων ανά την χώρα απειλεί να στείλει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτές, οι μισθοί των Αντιδημάρχων, προέδρων και λοιπόν ¨συμβούλων¨ αισίως αυξάνονται και πληθύνονται.

Αυτή είναι η επικρατούσα νοοτροπία δυστυχώς.
Και αυτό δεν είναι μόνο πολιτικό ζήτημα αλλά και ζήτημα παιδείας αλλά και δημοκρατικής ευαισθησίας.
Αν εξετάσει κανείς το ζήτημα ως μέρος του γενικότερου προβλήματος της λειτουργίας των Δήμων μαζί με αυτά των αδιαφανών συναλλαγών και προσλήψεων, των απευθείας αναθέσεων έργων αλλά και των αμαρτωλών στην πλειοψηφία τους δημοτικών επιχειρήσεων, θα εξάγει τραγικά συμπεράσματα , σχετικά με αυτό που αποκαλείται «πολιτικό χρήμα» και την κατασπατάληση του.
Και ας μη μιλήσουμε για εξαγορές συνειδήσεων…

Θεωρώ επιβεβλημένο για το νέο Πασόκ, που κατά τη γνώμη μου είναι ο μοναδικός φορέας πραγματικής αλλαγής και προόδου της κοινωνίας, να προτάξει στο κυβερνητικό του πρόγραμμα τον περιορισμό των προκλητικών αυτών προνομίων,
αλλά και μια νέα αντίληψη γενικότερα για την τοπική αυτοδιοίκηση που πρέπει να επικρατήσει στη χώρα μας.




.