Χειμερία νάρκη. Ή αλλιώς: Ας μιλήσουμε για πολιτική!

Κάθε χειμώνα πέφτω σε χειμερία νάρκη. Δεν κάνω τίποτε άλλο από το να αναβάλω τα πάντα για την άνοιξη και το καλοκαίρι. Και σχεδόν πάντα το καλοκαίρι με βρίσκει να καταριέμαι τον εαυτό μου για την χειμωνιάτικη μου απραξία, ενώ ορκίζομαι να μην την επαναλάβω τον επόμενο χειμώνα. Έτσι και φέτος υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην συνεχίσω την ίδια πρακτική. Πολύ φοβάμαι όμως φίλοι μου, πως και πάλι φέτος θα αθετήσω τον ...όρκο μου.
Έτσι λοιπόν άεργα πέρασα και την σημερινή Κυριακή. Λίγο διάβασμα , λίγο ποδόσφαιρο, μια ταινία και πολυ blogging.
Σήμερα ήταν όμως η λιγότερο παραγωγική μου μέρα μπρος στον υπολογιστή. Έγραφα -έσβηνα, ξαναέγραφα -ξαναεσβηνα. Μάταια όμως αφού δεν κατάφερα να γράψω κάτι άξιο προς ανάρτηση. Είναι και εκείνη η υπόσχεση βλέπετε, το να μη γράφω προσωπικά που κρατάει σφιχτά τα γκέμια...Για αυτό και εγώ θα το ρίξω στην πολιτική και όσο αντέξω!
Σκέφτηκα πολλές φορές να γράψω στο blog μου κάποια πράγματα σχετικά με την πολιτική μου ιδεολογία. Να λοιπόν μια καλή ευκαιρία να αρχίσω να γράφω κάτι...

Ένα βασικό στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι η απέχθεια μου προς το κράτος και οτιδήποτε κρατικό. Η αποστροφή μου προς το κράτος ή μάλλον τον κρατισμό είναι το πρώτο πράγμα που μου΄ρχεται στο μυαλό ,όταν κάποιος με ρωτάει για τα πολιτικά μου πιστεύω. Βεβαίως θεωρώ εαυτόν και αριστερό αλλά αυτό θα το δούμε λιγάκι αργότερα.Πιστεύω ότι το κράτος αντί για μηχανισμός αναδιανομής υπέρ των αδυνάτων, που θα 'πρεπε να είναι , κάνει ακριβώς το αντίθετο. Λειτουργεί υπέρ των λίγων και αυτό βέβαια επιφέρει μια στρέβλωση στην αγορά με αποτέλεσμα έννοιες όπως ,ιδιωτική πρωτοβουλία, ανταγωνιστικότητα, ισότητα ευκαιριών, κ.λ.π. να είναι σχεδόν ανύπαρκτες στην σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα.
Δεν θα επιχειρηματολογήσω σχετικά με τις απόψεις μου , θα παρουσιάσω σήμερα ένα παράδειγμα το οποίο και υπήρξε έναυσμα για τον σημερινό μου προβληματισμό.

Η σημερινή μου επιλογή απο τον κυριακάτικο τύπο ηταν η εφημερίδα το Έθνος. Τα "Ναυτιλιακά νέα" με τον Κέβιν Σπεϊσυ ηταν το δέλεαρ, μια ταινία που παρεμπιπτόντως την είδα αμέσως και μου άρεσε πολύ.

Το Εθνος λοιπόν, είναι μια εφημερίδα που ανήκει σε μεγαλοεργολάβο του οποίου οι εταιρεία εκτελεί μεταξ'υ άλλων και πολλά μεγάλα δημόσια έργα. Ανήκει μάλιστα στον λεγόμενο "δημοκρατικό" χώρο και είναι απο τις πιο σκληρά αντιπολιτευόμενες στην κυβέρνηση εφημερίδες.

Στα Κυριακάτικα φίλα είναι σύνηθες πολλές σελίδες να καλύπτονται με διαφημίσεις. Απόλυτα φυσιολογικό αν κρίνει κανείς από την μεγάλη αναγνωσιμότητα των κυριακάτικων εφημερίδων.Εκείνο όμως που δεν είναι καθόλου φυσιολογικό, κατά τη γνώμη μου και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα το πως λειτουργεί η οικονομία τη χώρα μας, είναι το ποιοι είναι οι διαφημιζόμενοι . Σε μια λογικά οργανωμένη ανταγωνιστική οικονομία, το απολύτως φυσιολογικό θα ήταν οι διαφημιζόμενοι να είναι μεγάλες εταιρίες λιανικής και προϊόντα ευρείας κατανάλωσης που στόχο θα είχαν την αύξηση των πωλήσεων μέσα από την προβολή τους στο ευρύ κοινό στο οποίο και απευθύνονται μέσα από τις πανάκριβα (υποθέτω) πληρωμένες καταχωρίσεις.

Θα διαπιστώσει κανείς παρατηρώντας τις καταχωρίσεις, οτι στην Ελλαδα του 2008 , το κράτος είναι ο βασικός πελάτης της διαφήμισης, στις περισσότερες δε των περιπτώσεων τις χρησιμοποιεί ως προπαγάνδα, σπαταλώντας λεφτά των φορολογουμένων.

... Για του λόγου το αληθές ας ρίξουμε μια ματιά στις διαφημίσεις του σημερινού Έθνους. Μεταξύ άλλων θα δει κανείς τις εξής καταχωρήσεις.:

Πρώτη σελίδα. ΟΠΑΠ. .
Σελ.3. Εθνική Τράπεζα (ολοσέλιδη)
Σελ.9 Υπουργείο Οικονομικών .(ολοσέλιδη, διαφημίζει τον προϋπολογισμό)(;)
Σελ.11 Ιστιτούτο μεταναστευτικής πολιτικής. (ολοσέλιδη)
Σελ 19 Υπουργείο απασχόλησης.(Ολοσελιδη)
Σελ.29 Agrocert. Οργανισμος πιστοποίησης.
Σελ 35 ΔΕΗ. (ολοσελιδη)
Σελ 39 ΙΚΠΑ. (Ινστιτούτο κοινωνικής και προληπτικής ιατρικής).
Σελ.41 Περιφέρεια ανατολικής Μακεδονία-Θράκης.
Σελ 47 Υπουργειο Υγείας .Σχετικά με αυτή την καταχώρηση μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Επιπροσθέτως να αναφέρουμε οτι η κρατική διαφήμιση συντηρεί την πλειοψηφία του επαρχιακού τύπου,.

Αφήνω βέβαια στη άκρη το ζήτημα της διαφάνειας στην επιλογή εντύπων, όπως επίσης και την απορία μου για την αναγκαιότητα διαφήμισης...Υπουργείων, ενώ δεν γνωρίζω -όπως και κανείς φαντάζομαι- τα ποσά που δαπανούνται για αυτούς τους σκοπούς.

Με αφορμή αυτό το παράδειγμα θα προσπαθήσω της επόμενες μέρες να καταθέσω κάποιες από τις πολιτικές μου απόψεις.