Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Τον Αύγουστο τον έχω συνδέσει, βαθιά μέσα μου, με αυτό το τραγούδι. Δεν έχω ίσως κάτι ομορφότερο να θυμάμαι από αυτό το...τραγούδι.
Ο Αύγουστος για μένα ήταν πάντα ο μήνας των ανεκπλήρωτων προσδοκιών. Και είναι πάντα...
Ακούγεται όμορφος και είναι όμορφος . Ακούγεται ρομαντικός και είναι ρομαντικός. Για όλους, αλλά όχι για μένα.
Για μένα, είναι ο πιο σκληρός μήνας του χρόνου. Το σκληρό καλοκαίρι μας στην αποκορύφωση του .Τον Αύγουστο φτάνει η ώρα της κρίσεως .
Τότε που αρχίζεις να συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά, πόσο μάταιος ήταν ο κόπος σου .
Πόσο μάταια ήταν τα ανοιξιάτικα σου όνειρα ….
Πως για άλλη μια φορά κράτησες μεγάλο καλάθι ….
Πως και αυτός ο χειμώνα θα είναι βαρύς…
Πολύ βαρύς…
Υ.Γ. Δίστασα αρχικά να ανεβάσω την παραπάνω σκέψη στην ανάρτηση. Δεν
ξέρω ακριβώς γιατί.
Ίσως για να μη χαλάσω την μαγεία των στίχων και του τραγουδιού του Ν. Παπάζογλου.
Ίσως γιατί πάντα έχω την ελπίδα ότι αυτός ο Αύγουστος δεν θα είναι σαν τους άλλους.
Ίσως γιατί φοβήθηκα μην πέσω πάλι στα βαθειά .
Ίσως… Δεν ξέρω.
Την ανεβάζω όμως τώρα …
Καλό μήνα φίλοι μου.
Προσωπικό ιντερνετικό ημερολόγιο. Απόψεις, σχόλια, ιδέες.
Γεια σου Νικόλα με τον Νικόλα σου!Είπαμε!Τα ρέστα μας....!
ReplyDeleteεχεις τις μελαγχολιες σου φιλε Νικο?
ReplyDeleteκαλο ειναι καπου καπου να μας πιανει..
ωραιο τραγουδι!μελαγχολικο ομως..
χαιρετισμους,καλο βραδυ
Γεια σου φίλε μου Νίκο,
ReplyDeleteΤο ποστάκι σου είναι ένα πολύ όμορφο διάλειμμα: σε συνθήκες αφόρητης ζέστης, με το λαπτοπ να ...βγάζει καπνούς και το κεφάλι μου να "βράζει", ακούγοντας παράλληλα ειδήσεις για το "ποθεν (?) έσχες" των πολιτικών μας (εδώ και αν βράζει το κεφάλι μου,) προσπαθώ να γράψω ένα κειμενάκι κι εγώ για την τροπολογία Αλογοσκούφη για να μπει αύριο στο blog...Αλλά δεν την παλεύω :), κλείνω tv, ακούω Αύγουστο, κλείνω λαπτοπ και...δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα κάνω...γιατι όχι θα ακούσω μουσικούλα!
Αύριο πάλι, επιστροφή στο blog.
Καληνύχτα my friend!
@vad, τα βλεπω!!!
ReplyDeleteΤραγουδαρα Νικολα, δωσε.......
: ))
Ίσως χρειάστηκαν κάμποσες ...μπύρες για να ανεβάσω την ανάρτηση ως ακριβώς είχε ,αλλά τα κατάφερα!
ReplyDeleteΝα την λοιπον άθικτη...
Καλό μήνα @φίλοι μου!
@ vad ..
ReplyDeleteτο΄ ξερα οτι θα σου άρεσε φίλε Βασίλη. Ακούγοντας με τέρμα τα ηχεία το άλλο μεγάλο αριστούργημα του Νικόλα σε Καλήνυχτώ.
http://www.youtube.com/watch?v=kV8ReXZnAvU
"Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΑΜΑΙ"
@laplace 78
ReplyDeleteΡομποτάκο μελαγχολίες είπες; χμ....
Δεν θα το έλεγα.
Εξάλλου έπεσε πολύ γέλιο στην αποψινή μου "μπυροποσία" .
Μάλλον σημεία των ΚΥΚΛΟΘΥΜΙΚΩΝ μου καιρών...
@Αντώνης.
Τα δίνω φίλε μου , τα δίνω!
@ hommo sapiens
ReplyDeleteΜουσικούλα; Τελεια φίλε!
Προτείνω ανεπιφύλακτα Παπάζογλου και συγκεκριμένα το τραγούδι που εγραψa παραπάνω στον VAD
.... "ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη "....
Ε΄ και που΄ σαι...,
μόνο για απόψε, από αύριο ξανά blogging!
Γιατί έτσι μας αρέσει!!!
Βασικά, άμα δεν ξέρεις τον τίτλο του τραγουδιού, δεν καταλαβαίνεις ότι αναφέρεται στον Αύγουστο. Και μετά το συνειδητοποιείς και επαυξάνει την ανησυχία σου...
ReplyDeleteΕίσαι από τις εξαιρέσεις, πάντως. για τους περισσότερους ο Αύγουστος είναι το αποκορύφωμα της ξενοιασιάς.
Μπα τι κακο ειναι αυτο με σενα βρε Νικολακη να τσακιζεις μπυρες και μετα να σε πιανει μπλογκο#^%^$#%^& ε;
ReplyDeleteΠου ξερεις ισως αυτος ο Αυγουστος να διαψευσει ολους τους υπολοιπους. Καποτε γινονται και ανατροπες. Για βαλε ενα καινουργιο ζευγαρι γυαλια και κοιτα το αλλοιως το πραγμα! Καλο μηνα σου ευχομαι!!!
Καλό μηνα!Σ'έβλεπα προχθές στα καρούλια,από ψηλά απ΄τον Παυσίλυπο και σκεφτόμουν΄΄'οπου ναναι θα γράψει κάτι για Παπάζογλου και το πέτυχα!Φυσικά οπως καταλαβαίνεις παριστάνω τον προφήτη κατόπιν εορτής!
ReplyDeleteΠάμε Κυριακή πρωί Παυσίλυπο;
Τις ευχές μου στην πατρίδα...
"Ίσως γιατί πάντα έχω την ελπίδα ότι αυτός ο Αύγουστος δεν θα είναι σαν τους άλλους". Eσύ το γράφεις. Το θυμάσαι;;;
ReplyDeleteΚάνε την ελπίδα πραγματικότητα.
Μπορείς και το ξέρεις όπως το ξέρω κι εγώ.
Μην αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν χωρίς εσένα, για σένα.
Κάνε κάτι για το Νίκο ρε γαμώτο...
Φιλιά κοραλένια!!!
Νίκο καλημέρα, το τραγούδι αυτό είανι ότι καλύτερο υπάρχει για την μελαγχολία του καλοκαιριού. Θα σε πάω σε μια δική μου ανάμνηση...1998στη Κάρπαθο, σε 1.000 μέτρα περίπουυψόμετρο στο χωρίο Ολυμπος με το Νικόλα να τραγουδάει χωρίς μπρίζες σε μια αυλη εκκλησίας με μπύρες από ψυγειάκι διακοπών και τον λιγμό του να αντιχεί στα βουνά!!!
ReplyDelete@ Tacola.
ReplyDeleteΝαι είμαι εξαίρεση Μίρκο, Είμαστε. Εδώ στην άκρη του κόσμου. Εδω στη ρωγμή του χρόνου…
@ Δεσποινα ,
Ελα μου ντε! «μπλογκο#^%^$#%^&» Ετσι ακριβώς !
Οσο για τον Αύγουστο , δεν το βλέπω καλή μου. Έχει ήδη δείξει τα δόντια του , και φαίνεται “so fucking equal” με όλους τους υπόλοιπους.
Και δε νομίζω να φταίνε τα γυαλιά Δέσποινα μου…
@ Vad .
Με βλέπεις ε; Αυτό είναι πολύ παρήγορο φίλε μου.
Ωραία ιδέα για Παυσίλιπο (όνομα και αυτό!). Θα προσπαθήσω , αλλά ξέρεις ότι δύσκολα ξεφεύγει κανείς από τα …καρούλια!
@zanzibar.
Σου αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι , για το σχόλιο σου.
Να ΄ξερες πόσο ανάγκη το είχα …
Σε ευχαριστώ πολύ.
http://www.esnips.com/doc/d701cce6-8bea-43bf-a61a-fa4ca04f4b6e/10-%CE%A6%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF
“κοιτάω κοράλλια απ’ της ζωής μου το βυθό”
@ thamnos
ReplyDeleteΜε "έφτιαξες" με την ανάμνηση σου φίλε Να σαι καλά .
Μεγαλείο ε;
Γεια σου Νίκο και σου ευχομαι ο Αυγουστος αυτός να ειναι ο καλύτερος από τους άλλους. Αλλά και αν καπου καπου σε πιανει η μελαγχολία, ξεζούμισέ την, βγάλε από μεσα της ποίηση και στοχασμό..
ReplyDeleteΚαι χωρις να το παρεις χαμπάρι, θα ερθει και ο Σεπτέμβρης.
ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΝΙΚΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ ...
ReplyDeleteΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΡΙΜΑΔΟΤΡΟΧΟΣ ,
ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΑΜΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΓΑΖΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ,
ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΛΙΓΑΚΙ ΠΙΟ ΧΑΛΑΡΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΝΑ ΦΟΡΑΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝΕΙ ΠΙΣΩ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ ...... Α ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ ΤΟ ΛΕΝΕ
Νίκο, πολύ όμορφο το τραγουδάκι, τρυφερό, νοσταλγικό. Φαντάζομαι να βρέθηκες σε μια στιγμή ανάλογης ψυχικής διάθεσης...
ReplyDeleteΚαλό απόγευμα και καλό μήνα.
Καταπληκτικό τραγούδι Νικο μου
ReplyDeleteΑγαπημένο..αν και θλιμμένο....
Εύχομαι αυτός ο Αύγουστος να ειναι
ενας ευτυχισμένος μήνας χωρίς
μελαγχολία φίλε μου
Καλό σου μήνα!!!
τσίου!!!
"...Μα γιατί το τραγούδι νάναι πάντα λυπητερό..."
ReplyDeleteΆλλος ένας Αύγουστος Νίκο μου μόλις ξεκίνησε!
Ας τον υποδεχθούμε με ελπίδα!
Κι αν το καλάθι μας μείνει πάλι άδειο, έχει ο Θεός!
Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια!!
Εγώ επιμένω να αναζητώ την ελπίδα, γι΄αυτό σου εύχομαι ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!
Ειναι ενα καταπλκτικό τραγούδι !
ReplyDeleteΟ στίχος πολύ δυνατός.
Ο Αύγουστος, περίεργος μήνας, σε άλλους φέρνει και κάποια μελαγχολία, σε άλλους διάφορα συναισθήματα.
Καλό μήνα με θετικές σκέψεις φίλε Νίκο.
@ cynical.
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ για την ευχή σου καλή μου ,αλλά και για την προτροπή σου . Πάντως την μελαγχολία εγώ την κρατάω για τον χειμώνα…. Αυτό τον Αύγουστο θα τον …τραγουδήσουμε! Και έχω πολλά τραγούδια να του πω. Να του πούμε.
@αγρότης
Εσυ μπορείς καλά να με καταλάβεις φίλε . Γιατί ξέρεις καλά τι θα πει Αύγουστος για μένα .
Από τη μια η κούραση από την άλλη οι πρώτες συγκομιδές , και όπως πάντα μια αίσθηση πίκρας και απογοήτευσης…
Πάντως θα μου πήγαιναν τα άσπρα , τι λες;
@ λεοντόκαρδος.
Όχι φίλε . δεν βρέθηκα σε τέτοια διάθεση . Μπορεί το ψυχικό μου κοκτέιλ να αποτελείται από μια δόση μελαγχολίας, μια δόση απογοήτευσης και μια δόση …απουσίας. Αλλά όχι ,όχι τέτοια διάθεση , που προκαλεί το τραγούδι… Εξάλλου το είπα δεν έχω τίποτε να θυμάμαι από τους Αυγούστους μου…
Χαίρομαι που σου άρεσε το τραγούδι μου . Καλό μήνα και σε σένα.
καραφλοκότσυφα , Ευχαριστώ για την ευχή.
ReplyDeleteαλλά οχι ,οχι μελαγχολία φίλε μου. Ας την αναβάλουμε αν οχι επ΄ αορίστων , τουλάχιστον ως τον χειμώνα.Γιατί κανείς δεν γλυτώνει απο τον χειμώνα...
τσιου και πάλι τσίου!
@ Mariannaonice.
Παντα στην αναζήτηση της ελπίδας Μαριάννα μου;
Κeep searching ... και αν τη βρεις σφύρα !
Αν πάντως υπάρχει ένας στίχος σε τραγούδι που να εκφράζει την ψυχική μου διαθέση είναι αυτός :
"Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε"
καλό μήνα και να σαι καλά.
@Τζονάκος.
Καλώς γύρισες Τζονάκο . Ελπίζω να πέρασες όμορφα στα μέρη μας.
Εσένα μάλλον θα πρέπει να σου ευχηθώ κάλο χειμώνα και μακριά απο ...ερωτηματικά!!!
Σ' ευχαριστώ. Θα δείξει.
ReplyDeleteeinai kalo na min apogoiteuese kai na elpizeis panta...na elpizeis akoma kai gi auta pou ksereis oti den tha apoktiseis pote,oti den tha ginoun pote pragmatikotita..emena auto me apalinei merikes fores ton ``pono``.min stenaxoriese tha girisei o troxos kapoia stigmi kapoia xroniki periodo min anisixeis...o augoustos einai o kaliteros minas nomizo..gia mena pou den exo akoma ta provlimata twn ``megalon``. ipomoni ola tha pane kala...episis iparxei kai ena allo tragoudi pou legete ``ka8e augousto`` tou vasili karra,diladi autos to ksanatragoudise den thimamai akrivos poios to prototragoudise alla me tin psixiki sou katastasi auti ti stigmi einai oti prepei...
ReplyDeletekai min pineis! ta provlimata den linontai me to pioto! apla ksexniounte gia misi mera...
ReplyDelete@Child in time.
ReplyDeleteΜε εκπλήσσεις διαρκώς μικρή μου. Ειλικρινά δεν μπορώ να σε καταλάβω.
Πάω στο μπλόγκ σου και διαβάζω για την ανάγκη σου για κατανόηση.
Στα 17 σου ….
Έρχεσαι στο δικό μου για να μου μιλήσεις για ελπίδες…
Στα 17 σου.
Μου θυμίζεις πολύ τον εαυτό μου… πάντα βιαζόμουν να μεγαλώσω.
Στα 17 ήμουν ήδη 27 . Στα 27 ήδη 37.
Και επειδή σε νοιώθω δικό μου άτομο δικό μου παιδί(ναι παιδί μου , είμαι μεγαλύτερος; σου 18 χρόνια ,όσο με περνάει η μάνα μου !) ένα θα σου πώ .
Μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις . Έχεις χρόνια να αναζητήσεις την κατανόηση. Είσαι πολύ νέα για να σοβαρεύεσαι . Ζήσε μικρή μου.. . Κάνε τρέλες μικρή μου, όσες περισσότερες μπορείς.
Για να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα αυτά που δεν έζησες , όταν θα΄ ρθει η στιγμή που θα κοιτάξεις πίσω.
Και κάτι ακόμη
Μην κοιτάξεις ποτέ πίσω!!!
Μια φιλική συμβουλή από μεγαλύτερο( που δεν τολμάει καν να κοιτάξει πίσω)…
Νίκος.
Υ.Γ. Ελπίζω να γλιτώσω το ξύλο από το μπαμπά σου!!!
merikes katastaseis niko se kanoun na skeftese pio orima giati merikoi anthropoi theloun na sou katastrepsoun tin athootita ton 17 sou xronon opos episis kai alloi na sou ipen8imizoun oti eisai arketa anorimi gia kapoies apofaseis...etsi kai ego apofasisa na ``orimaso`` oso mporo gia na antapeksel8o sta provlimata pou mou tixainoun:) alla kano oneira min anisixeis:)
ReplyDeleteKi ;ομως, στα 17 μου σκεφτόμουν περίπου όπως η child και οταν ειδα οτι δεν με καταλαβαίνουν άρχισα να προσπαθώ να σκεφτώ αλλιώε.
ReplyDeleteΚαι τότε σιγα - σιγά μπερδεύτηκα.
Πέρασε καιρός να βρώ μιά άκρη. Κι ακόμα την ψάχνω.
Ωστόσο πράγματι δεν ειναι καλό να βιάζεται κανεις να μεγαλώσει. Γι αυτό παραμένω αρκετά παιδί ακόμα.
Το χουν κι οι Τοξότες αυτό :)
Ξεροκέφαλο πλάσμα, ίδιος εγώ !
ReplyDeleteΤίποτα καλέ δεν μπορεί να σου πάρει τα νιάτα σου.Τίποτα και κανένας.και κανείς ποτε δεν θα σου τα φέρει Μην υπολογίζεις τίποτα ,μην ακούς κανέναν. Εισαι 17 σκέψου σαν 17 ζήσε σαν 17 .
Άκου με!!!!
Υ.Γ. Συγνώμη για το αυστηρό ύφος.
Αλλά σου μιλάω ως παθών...
Οπως και ο Τζονάκος.
και εγω κάπως έτσι νοιώθω Τζονάκο. Οταν ήμουν 17 διάβαζα εφημερίδες έκανα πολιτικές αναλύσεις με μεγαλύτερους και πρόσεχα να μην βρουν το παραμικρό αρνητικό για μένα.
Και που να σας δείξω καμία φώτο με την φράντζα μου! Και απο κοπέλες; δράμα . Όλες τις αξιολογούσα ως υποψήφιες συζύγους. Τι ηλίθιος!
Τώρα είκοσι χρόνια μετά μου ρχεται να κάνω σαν παιδί. Να μην με νοιάζει τι θα πουν , να κάνω παρεες με μικρότερους , και πολλά ακόμη.
Αλλα τωρα πια είναι αργά...
Αν και αποφεύγω τις παροιμίες...
Κάθε πράγμα στον καιρό του...
Καλό μήνα συνονόματε...
ReplyDeleteΜην σε παίρνει απο κάτω...Κλείσε τα μάτια και γράφτα όλα για μερικές ώρες και θα νιώσεις καλύτερα..Έτσι ήμουν και εγώ πρίν λίγες μέρες και τώρα πλέον πετάω.
Καλησπέρα.
pote den me endiefere ti tha poun oi alloi gia mena efoson iksera oti elegan anali8i pragmata...min anisixeis exo poli trela mesa mou alla otan ginete kati me pairnei poli apo kato....zo san 17xroni me erotes me xazomares me kopanes me otidipote perilamvanei auti i ilikia...
ReplyDelete@ nikos
ReplyDeleteΚαλώς τον συνονόματο!
μα είναι δυνατόν να μην πετάς με Μπασινά και Κυριάκο;
@ child in time.
Χάρηκα πολύ για αυτή σου την απάντηση. Έτσι λοιπόν...
Φαίνεται να ξέρεις που πατάς , και αυτό μ΄άρεσει, μικρή.
live as a child!
As a "child in time"...