Σκέψεις...

Πολλές οι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες μετά την συνεδρίαση της Νομαρχιακής και τη στέρηση του δικαιώματος λόγου στο Χ.Καφτεράνη μετά την υπερβολική αντίδραση Χασιώτη αλλά και την απάντηση του Χάρη μέσω της εκπομπής του στο ράδιο Αιχμή.

Το πρώτο που αναλογίζομαι είναι πως είναι δυνατόν η πολιτική υπεροχή του Πασοκ στην περιοχή τη δεδομένη στιγμή να μετατραπεί σε ήττα από μια πρόχειρη ,της τελευταίας στιγμής υποψηφιότητα της Ν.Δημοκρατίας .

Πως μπορεί το Πασοκ(σε μια εποχή που η ανοιχτή συμμετοχική Δημοκρατία είναι το κεντρικό πολιτικό του σύνθημα) να μην δέχθηκε την λογική και απολύτως δημοκρατική αιτίαση του Σ.Γαβριηλίδη και όλων μας για ανοιχτές διαδικασίες ανάδειξης υποψηφίων.

Πως μπορεί ο Γ Χασιώτης άνθρωπος εξυπνότατος να μη τις δεχτεί όταν θα τις κέρδιζε άνετα ,όπως όλα έδειχναν τότε, ούτως ώστε να στερήσει από την άλλη πλευρά κάθε λογικό επιχείρημα καθόδου με αντάρτικο ψηφοδέλτιο.

Πως μπορεί να ένα τόσο δυνατό φαινομενικά ψηφοδέλτιο με όλα τα βαριά ονόματα του πασόκ της περιοχής ,με ένα αξιόλογο επικεφαλή ,με ένα υπέροχο όνομα(πολίτες σε δράση) και με ένα καλοδουλεμένο πρόγραμμα, να έχει ένα τόσο μέτριο εκλογικό αποτέλεσμα.

Πως μπορεί να τα αγνοήσαμε όλα αυτά.

Γιατί ο Γ.Χασιώτης να πέσει τόσο χαμηλά στερώντας το λόγο από τον συντρόφους σε μια ανοιχτή διαδικασία.

Γιατί όλοι εμείς να το ανεχόμαστε αυτό παρά το όποιο δίκαιο έχει ο Γιάννης να είναι πικραμένος.

Θα έχουν στο εξής την ίδια δημοκρατική ευαισθησία κάποιοι ένθερμοι θιασώτες της δημοκρατίας όταν οι Αραφαηλίδης, Γιαννακάκης, Καραίνδρος κ.α θα κερδίζουν της επόμενες εκλογές στον αγροτικό χώρο χωρίς ίχνος αντίστασης χωρίς καμιά επίφαση έστω δημοκρατικότητας?

Πώς μπορεί μια σπάνια πολιτική προσωπικότητα όπως ο Χαρης Καφτεράνης να είναι πάντα τόσο αδικημένος πολιτικά.

Και πολλά πολλά ακόμα γιατί.

Αν θα μπορούσε κάποιος να με βοηθήσει να βάλω όλες αυτές τις σκέψεις σε μια τάξη…